verbond belangenbehartiging vervolgingsslachtoffers

Wordt donateur
15 juli 2024 column nieuws persoonlijke-bijdrage

De vaste rubriek ‘Van de voorzitter’ door Flory Neter

Van de voorzitter

Weet u nog wat politiek gesproken rechts of links is? Ik heb geen idee meer, maar stemmen is een bevochten recht en daarom een morele plicht. Stem je op die partijen waar je sociale hart ligt maar waar het antisemitisme welig tiert, of stem je op een partij waar antisemitismebestrijding hoog op de agenda staat maar in het politieke spectrum ligt waar je niet zou willen vertoeven?
Je vraagt je af of je echt ontroerd moet zijn door een sentimentele Halsema die haar tranen de vrije loop laat na het betoog van Keren Hirsch maar niet verschijnt op die 11de oktober j.l. bij de solidariteitsdemonstratie op de Dam n.a.v. de het bloedbad in Israël op 7 oktober. Haar aanwezigheid enige dagen later bij de daaropvolgende pro Palestina demonstratie op het museumplein deed mij pijn. De solidariteitsdemonstratie op de Dam van 11 oktober was het moment waarop zij had kunnen getuigen van haar betrokkenheid met de joodse Amsterdammers die al honderden jaren hun bijdragen hebben geleverd ter meerdere glorie van de gehele stad, joods of niet joods. Ik heb haar vreselijk gemist daar die dag op de Dam en haar afwezigheid evenzo verafschuwd. Voor mij kan deze dubbelhartigheid niet met een paar tranen worden goed gemaakt.
Dit is maar een van vele feiten die bijna dagelijks mijn gemoed opschudden als ware het een kussen gevuld met de dilemma’s van de huidige tijd.
Ik wantrouw de media die de leugens van Hamas als waarheden verkondigen. Ik wantrouw de huidige Israëlische regering die in de val van Hamas is getrapt door een oorlog te beginnen die op het internationale en diplomatieke vlak uitgevochten had moeten worden.
Ik wantrouw onze oude regering en ik wantrouw de nieuwe en binnen deze dagelijkse schermutselingen in mijn bovenkamer ben ik ook nog uw voorzitter.

Retroperspectief
Ik geef u een kleine opsomming van onze activiteiten die nog steeds onze aandacht hebben.
Alhoewel de meeste zaken zijn geregeld helpen wij nog steeds met de afhandeling van aanvragen voor het Gettopensioen, het Gettofonds en voor de Claims Conference; wij bezoeken nog steeds mensen die vragen hebben over deze onderwerpen. Ook zaken de WUV betreffend vragen nog steeds onze aandacht.
Het VBV werd opgericht in 1984 en in retroperspectief laat het ons achter met de vraag of wij genoeg hebben gedaan en of wij altijd adequaat hebben gereageerd.
Hoe kan het zijn dat je pas zoveel jaren een gevoel van ongenoegen bekruipt over het feit dat er nooit een mogelijkheid is geweest om met een onbevredigende uitspraak m.b.t. de WUV  je zaak hebt kunnen laten toetsen bij een hoger rechtscollege? Ik heb er wel eens eerder over geschreven maar de reactie van de SVB was altijd dat er een Raadskamer is bij de WUV en dat deze gezien moet worden als de eerste rechtsgang.
Naarmate de tijd vordert neemt bij ons het ongenoegen toe als wij ons realiseren dat de Raadskamer WUV niets anders is dan de slager die zijn eigen vlees keurt. Advocaten en criticasters, waaronder wij, hebben jaren lang gedacht dat dit systeem klopte. Niets is minder waar. Recent zijn er zaken verworpen bij de Centrale Raad van Beroep; het betreft hier uitspraken zo onrechtvaardig en zo onredelijk dat het de noodzaak voor het instellen van een hoger rechtscollege onontbeerlijk maakt.
Alhoewel veel zaken ten goede zijn gekeerd, is er voor zulke ingrijpende kwesties een goed politiek aanknopingspunt in Den Haag noodzakelijk. Mochten wij ons ooit kunnen verheugen in een geoliede regering dan willen wij die zaak over het gebrek aan hoger beroep opnieuw laten toetsen.

Tweede generatie
De zorg voor de naoorlogse generatie is ook een blijvend probleem dat nog steeds op onze agenda staat en waarover wij nu in gesprek zijn met een jurist die ons zal adviseren bij diezelfde geoliede regering die hopelijk ooit zal functioneren.
Wij willen een simpele aanvulling in de vorm van een tegemoetkoming op de AOW voor diegene die slechts de AOW als inkomstenbron hebben. Het is geen hoge school rijden, maar het zal moeilijk zijn om welke regering dan ook ervan te kunnen overtuigen dat er in deze categorie mensen zijn die nauwelijks over de financiële mogelijkheden beschikken om kleur aan hun leven te geven terwijl velen van hen leven met een oorlog waar zij zelf nooit getuige van waren. Het lijden van de ouders heeft hen tot medeslachtoffers gemaakt.

Herinneren in de huiskamer
Sinds een jaar of twee zijn wij betrokken bij Zikaron ba Salon (herinneren in de huiskamer) die een wereldwijde missie heeft om persoonlijke verhalen van overlevenden te laten vertellen in een huiselijke setting rond de dagen van de holocaustherdenkingen. Wij vinden dit dusdanig belangrijk dat wij in de afgelopen twee jaren hebben geparticipeerd in een aantal bijeenkomsten en veelal met een bijzonder mooi resultaat. Doorgaans nodigt de gastvrouw/heer zelf het publiek uit dat kan bestaan uit vrienden en familie maar ook vrienden en klasgenoten van de kinderen.
Nu zijn wij bezig met de organisatie van zulke bijeenkomsten voor het volgend jaar. Mocht u geïnteresseerd zijn om uw eigen huis voor zo’n bijeenkomst beschikbaar te stellen of mocht u bereid zijn om uw eigen verhaal te willen vertellen dan zijn wij uiteraard beschikbaar om alle hulp te verlenen die denkbaar is. Het is uiteraard belangrijk als een en ander ook in de provincie georganiseerd zou kunnen worden. Ieder verhaal moet worden doorgegeven, want deze verhalen maken deel uit van onze geschiedenis.

Thuiszorg,  Claims Conference
Afgelopen maart hadden wij een Zoomsessie over de thuiszorg met de Europese vertegenwoordiging van de Claims Conference. Van uw bestuur waren Leo van Gelderen, Wil Groen, Eddy en Flory Neter aanwezig en van de zijde van de Claims Conference Christiane Rhee en Ruediger Mahlo.
Dat gesprek was aangevraagd omdat er te veel vragen uit het veld kwamen waarop wij niet konden antwoorden. Uiteraard waren en zijn wij op de hoogte van het feit dat JMW deze zaken behandelt en wel of niet goedkeurt maar de signalen waren verwarrend reden waarom wij opheldering zochten bij de bron.
Hieronder punten van hetgeen wij tijdens de Zoomsessie meenden begrepen te hebben en waarop nog niet inhoudelijk werd gereageerd.

  1. JMW bepaalt of er hulp nodig is. Vervolgens wordt vastgesteld wat de aard van die hulp is en welke diagnose bij die cliënt hoort.
  2. Deze diagnose/bevindingen worden naar de CC gestuurd.
  3. Bij een positief antwoord van de CC ontvangt de cliënt het benodigde geld direct op zijn/haar rekening. Men is vrij om hulp naar keuze in te huren of een reeds bestaande hulp te behouden en/of uit te breiden.
  4. Het inschakelen van een familielid of mantelzorger is toegestaan ​​en heeft geen invloed op de uitbetaling.
  5. JMW is de organisatie die volgens de CC de indicatiestelling moet borgen.
  6. Wij hebben begrepen dat als een cliënt al huishoudelijke hulp heeft, deze hulp kan worden uitgebreid naar dezelfde persoon/begeleider.

Omdat wij geen bevestiging kregen van de Claims Conference over de juistheid van onze conclusies en omdat de Claims Conference van mening was dat we het verder moesten regelen met JMW hebben wij voorgesteld om weer een Zoomsessie te houden met drie partijen. Want hoe kan JMW reageren op een gesprek waarbij zij zelf niet aanwezig waren. Wat er dus moet komen is een gesprek met JMW, VBV en de Claims conference. Dit om te voorkomen dat er in de toekomst onbegrip is over de regelgeving en de uitvoering.
Uiteraard houden wij u op de hoogte.

Ik besluit met u sterkte te wensen met de levensbeschouwelijke zaken waarmee ik mijn verhaal begon.
Namens het bestuur wens ik u allen een hele mooie zomer, geluk en gezondheid.
Tot ziens op zondag de 1ste  september.

Flory Neter