Column van VBV-voorzitter Flory Neter
Zicht op het heden via achteruitkijkspiegel
Moreel dilemma
Ik heb een vriend die over de 90 is. Ik heb eerder in mijn vorige artikel al over hem geschreven. Bijna 24 uur per dag zit hij achter zijn beeldscherm op zoek naar nieuwe informatie het Midden-Oosten betreffend. Hij slaapt slecht en in zijn onmacht blijft hij zoeken. Steeds verder raakt hij in paniek. Voor hem voelt het alsof de derde wereldoorlog is uitgebroken. Ik zeg hem dat hij zaken, die hij niet inde hand heeft, moet relativeren en moet doen wat hij wel kan. Maar dat lukt hem niet en dus nu beheerst de angst zijn leven.
PTSS en moral injury
Herkenbaar? Ook voor mij is internet mijn tijdelijk onderkomen. Ik vraag mij af wat deze nieuwe oorlog voor psychische gevolgen heeft en ik zoek op ‘Posttraumatische stress’ maar zoals in zoveel gevallen is de bijvangst het meest interessant en dat wil ik met u delen. Het betreft een definitie die ik niet kende maar die zo vreselijk herkenbaar is. Het heet Morele Verwonding (moral injury) en dat kan optreden bij psychische, spirituele en sociale problematiek die mensen kunnen ontwikkelen wanneer hun morele verwachtingen en overtuigingen geweld wordt aangedaan door eigen of andermans handelen. Die problematiek kan enerzijds gevoelens van schuld en schaamte inhouden en anderzijds gevoelens van boosheid en verraad. Ook morele desoriëntatie en fundamentele zingevingsproblemen kunnen spelen.
Een moreel probleem dus. Dat past wel zo’n beetje. Ik heb altijd oprecht geloofd in de waarde van het Zionisme. Altijd geloofd in de onvoorwaardelijke veiligheid en onvoorwaardelijk geloof gehecht aan Israëls onafhankelijkheidsverklaring van 1948 waarin de gelijkheid voor alle verschillende etniciteiten is verankerd. Door het bestaan van Israël voel ik mij veilig en ik hoef het maar naar anderen in mijn omgeving te vertalen en zie hetzelfde. Wat gebeurt er nu? Die veiligheid is weg en de zekerheid die Israël altijd bood is plotseling een zeepbel geworden.
Totale verwarring
Ik weet niet hoe het met u is, maar ik bevind mij dikwijls in een vacuüm van paniek waardoor ik slecht slaap, geïrriteerd ben en mij zelfs schuldig voel als ik het nieuws even niet op de voet volg.
Onmachtig bezie ik al het vreselijke wat er gebeurt en ik kan er niets aan veranderen. Ik kijk hoe onze vanzelfsprekende zekerheid wordt verpulverd door politieke perversiteit. Ik zie ook de meelopende massa die weer opnieuw laat verleiden door platvloers antisemitisme. Ik zie al die mafkezen die met telefoonfilmpjes van g’d weet waar en wanneer, de dommen kunnen beïnvloeden. Ik zie de raketaanval op het ziekenhuis in Gaza en weet niet wat ik moet denken.
Hoe verder?
Maar ik zie ook de lichtpuntjes. Meer dan 3000 mensen die demonstreren op de Dam om hun solidariteit met Israël te betuigen. Dat is steun en dat voelt goed.
Ik probeer het Morele dilemma van mij af te schudden door andere dingen te lezen, door u te schrijven en leuke dingen te doen. Dat lukt niet altijd maar wij hebben ook een verantwoordelijkheid jegens onszelf willen wij deze ellende in gezondheid kunnen overleven.
De vriend waarover ik in dit artikel begon, blijft onophoudelijk alle artikelen en alles wat de oorlog in Israël betreft, doorsturen en als hij niet van uitputting omvalt dan zou hij dat 24 uur per dag doen. Ik denk dat wij beter verdienen en daarom raad ik een ieder aan om niet toe te geven aan depressiviteit, schuldgevoel of ander ongerief. Blijf waakzaam, maar ‘LEEF’ en DOE JE BEST.
Flory Neter – VBV-Voorzitter