In memoriam Willem Groen, 11 september 1931 – 11 april 2025

Dag Wil
Ik herinner mij als de dag van gisteren dat jij 18 jaar geleden toetrad tot het bestuur. Dat was toen jij en Klara in Amsterdam kwamen wonen. Je had nog wel wat tijd over en wilde die nuttig besteden.
Jouw goede vriend Jack Eljon belde en vroeg of wij nog iemand in het bestuur konden gebruiken. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Wil nam toen met zijn analytische geest de plaats in van Cees Michels, die toen wegens ziekte helaas moest aftreden.
Nooit was er sprake van wrijving of grote discrepanties. Wil wenste de beste oplossingen voor iedereen, met name en in het bijzonder voor de overlevenden van WO2. Wil had zo zijn eigen opvattingen en eigen manier van optreden. Hij was eigenzinnig, wilskrachtig en bovenal gezegend met een stemgeluid dat zelfs de muren van Jericho had doen laten vallen.
Mede door zijn inbreng behaalden wij vele successen; Wil was uitermate principieel en stond op zijn strepen.
Ik herinner mij onze gezamenlijke reizen naar naar Frankfurt en New York om onze zaken te bepleiten bij de Claims Conference. Voor ons was -toen al- de directe uitbetaling aan de cliënten die thuiszorg nodig hadden van belang. Wil zou nu glimlachen als ik zeg dat wij nog steeds van mening zijn dat dit zou moeten. Deze geschreven herinnering is niet de plaats voor een uiteenzetting over dit onderwerp; daar kom ik later vast nog op terug. Wil en zijn Klara werden vrienden waar wij ons heel gelukkig mee prijzen; mede daardoor werden die gezamenlijke reizen voor het ‘goede doel’ doorgaans succesvol afgerond .
Wil, jouw intellect, vechtlust, humor maar ook jouw mildheid waren ons tot zegen. De herinnering aan jou doet mij glimlachen, als een prachtige herinnering waar je blij van wordt en die als klankbord dient voor de voortgang van het VBV. Het is dan ook steeds even denken en je dan afvragen: ” Wat zou Wil hiervan hebben gezegd.”
Tekst: Flory Neter
Foto: Eddy Neter