2 november 2023 persoonlijke-bijdrage

Een dag uit het leven van……6

Gewoon, ongewoon en twijfels van David Hamburger

Ik neem even de gelegenheid waar voor het drinken van een kopje macchiato koffie in café Roladin. Het in normale tijden drukke terras van deze populaire uitspanning staat nu vol met lege stoelen. Men is niet echt in de stemming voor koffie en onderonsjes. Ik heb slechts de tijd voor een solo, niet voor een dubbele espresso zoals ik dat gewend ben. De reden is kosmetisch; mijn vrouw laat wat dunne haartjes op haar bovenlip epileren en dat is gauw gebeurd. Toch is er genoeg tijd om me af te vragen wat er mis is gegaan met de compenserende evolutie; waarom verdwijnen bij het ouder worden de haren op de daarvoor bestemde plaatsen en ontspruiten ze daar waar ze niet thuishoren?

Dreiging van uit het Noorden
Plotseling alarm, op het moment dat ik dit schrijf. Dit alarm is in wezen onheilspellender dan dat van de Hamas, want het komt uit het noorden en de afzender is de Hezbollah, die langzaam maar zeker zijn bereik aan het uitbreiden is, naarmate het leger verder Gaza binnendringt. De gevolgen van een oorlog in het noorden zijn niet te overzien, die kan makkelijk in een regionaal conflict ontaarden met deelneming van Amerika en Iran; ik ga er niet over uitweiden, want er is geen krant die er niet over speculeert. Wel is Israël geleidelijk aan het inkrimpen, want steden zowel in het noorden (Kiryat Shmona) en het zuiden (Sderot) zijn ontruimd en het resultaat gaat lijken op wat mijn professor in de mineralogie indertijd ‘dichtste bolstapeling’ noemde. Daar komt bij dat we sinds gisteren ‘wintertijd’ hebben met temperaturen boven de 30C, wat tot gevolg heeft dat we om 5 uur ’s middags al in het donker zitten. Een beklemmend gevoel.

Perspectief is zoek
Er is natuurlijk een verschil tussen in het donker zitten en in het duister tasten. Het eerste kun je verhelpen door het licht aan te steken, bij het laatste helpt zelfs dat niet. Wij tasten in het duister omtrent het lot van de ontvoerden, die ergens in de donkere gangen van de Hamas zijn ondergebracht. Wij tasten in het duister omtrent de precieze doelwitten van de bombardementen, wat wij zien zijn slechts de donkere wolken van de explosies. Wij tasten in het duister als de (leger)leiders van het land ons beloven dat deze oorlog nog maanden, misschien zelfs wel jaren kan duren. Wat een donker perspectief. En tenslotte tasten wij in het duister omtrent de toekomst van Israël na de oorlog en dat leidt bij velen tot donkere gedachten.

Geen passende brug
Ik doe een poging, tijdens een gesprek met mijn zeer schrandere kleindochter Adi, een optimistische noot te laten horen en probeer een vergelijking te maken met Frankrijk en Duitsland, twee vroegere aartsvijanden, die toch na twee wereldoorlogen nauwer samen werken dan ooit. Nee, zegt ze, uiteindelijk zijn dat twee Europese culturen die elkaar overbruggen, maar de nauwe brug die leek te bestaan tussen de Joodse staat en de Moslimwereld is volledig ingestort. De ontstane kloof is dieper dan ooit en, inderdaad, wie is in staat die te overbruggen?

Geheim wapen?
Uiteindelijk komt het hierop neer: Onze goede vriend President Biden komt altijd terug op het antwoord van Golda Meir toen hij als bezorgde senator haar bezocht tijdens de Yom Kippur oorlog: “Kijk niet zo bezorgd, senator, het Joodse volk heeft een geheim wapen, we kunnen nergens anders heen”. Ik weet niet of dat nog helemaal waar is in onze globale wereld en daarom zou ik die uitspraak als volgt willen parafraseren: “Maak je geen zorgen Adi, het Joodse volk in Israël heeft een geheim wapen: we kunnen ons niet permitteren een oorlog te verliezen”.

Nieuwsarchief

20 november 2024

Een dag uit het leven van……6

Gewoon, ongewoon en twijfels van David Hamburger

Nieuwsarchief

Notulen

Antisemitisme-Racisme

Artikel-2-uitkeringen

Belastingen

Boeken

Claims Conference

Column

Geen Categorie

Geschiedenis

Getto-uitkeringen