verbond belangenbehartiging vervolgingsslachtoffers

Wordt donateur
7 december 2023 column persoonlijke-bijdrage

‘Van de voorzitter’, column van Flory Neter

Mijn man Ed besteed een jaarsalaris aan vogelvoer. Althans dat beweer ik. Natuurlijk overdrijf ik grenzeloos. Het blijkt echter wel zeer effectief te zijn want wij hebben een bonte verzameling medebewoners in onze tuin. De spreeuwen overwinteren hier in een vogelhuis, ooit bestemd voor de spechten, mussen zijn ontelbaar en verder doen vinken, groenlingen, roodborstjes en merels zich tegoed aan de lekkernijen die voor hen worden uitgestrooid.
Gisteren gebeurde een wondertje. Een goudhaantje zat zich vol te vreten aan een van de vele vetbollen die ook voorradig zijn. Een goudhaantje, een gevederd vriendje van 8 gram, is heel klein en desondanks het toppunt van pracht. Wat een geluksgevoel te midden van de gruwelijkheden die wij dagelijks tot ons nemen.
Ik weet niet hoe het u vergaat maar mijn emoties zijn vloeibaar en mijn rotsvaste geloof in Israël beweegt. Natuurlijk is mijn solidariteit onvoorwaardelijk maar wel vooral met de slachtoffers van die afgrijselijke 7de oktober. Ik doe hier niet aan politiek, maar zoals velen met u houd ik mijn hart vast voor de naoorlogse afwikkelingen van hetgeen werd aangericht. Het beeld van het grauwe puin van Gaza en de totale stuurloosheid van de Israëlische regering geven geen opwekkend vooruitzicht. En dan heb ik het nog niet eens over ‘Het Feest van de Wraak’ waarbij Hamas wereldwijd miljoenen marionetten mobiliseert om het gif te verspreiden dat antisemitisme heet.

Te midden van al deze onverkwikkelijkheden organiseerden wij op 22 november j.l. een Zoomsessie om van gedachten te wisselen met anderen die net als wij worstelen met de waan van de dag. Er waren slechts 7 gegadigden. Het ging hier dus duidelijk niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit. Dr. Sonia Pouw, docente aan de Universiteit van Haifa, gaf ons op geweldige wijze tips om de problemen te relativeren en toch oprecht te kunnen genieten van de mooie kleine dingen die er altijd  zijn. Mochten er in de nabije toekomst mensen zijn die zoiets bij nader inzien ook zouden willen, uiteindelijk duurt deze oorlog wel erg lang, dan zal het bestuur daar gehoor aan geven.

Na de 7de oktober was de behoefte groot om gevoelens, meningen en ervaringen te delen. Wij streefden er naar om iedere dag een artikel te plaatsen. Maar om dit vol te kunnen houden moet je beschikken over een enorme pool van schrijvers en die hebben we niet. Verder dringt het probleem zich op dat die artikelen die we binnen krijgen vaak een te grote politieke lading hebben. Dus zijn wij gestopt met onze regelmatige rubrieken. Dat neemt niet weg dat een goed stuk dat uw eigen leven van nu beschrijft altijd welkom is.
Begin november schreef ikzelf een column dat volgens de redactie (Eddy Neter) van onze website een veel te grote politieke lading had en dat het daarom niet geschikt was voor onze site. Nadat ik tot tien had geteld kon ik dat beamen. Uiteindelijk werd mijn column op 9 november geplaatst op Jonet.nl. Prima oplossing.

Uiteraard wens ik u allen een goed Chanoeka met allen die u lief zijn en mocht u gaan  voor Kerst dan blijven mijn wensen gelijk. Tegelijkertijd blijven we genieten van de goede dingen van het leven, die zijn er genoeg en die kan niemand ons afnemen.
Ik blijf hopen om mijn goudhaantje snel terug te zien. Een minuscuul wondertje, maar groot genoeg om je op te verheugen.

Flory Neter