Een dag uit het leven van…….2
Het dagelijks leven van Avraham Roet
De inmiddels 95-jarige Avraham Roet werd geboren in Amsterdam en is voor velen onder u een oude bekende. Hij groeide op in Amsterdam in een zionistisch-orthodox gezin met zeven kinderen. Zijn grootvader en twee zusjes en een pleegbroer werden vermoord in de vernietigingskampen maar de ondergedoken Avraham overleefde, evenals zijn ouders en drie broers.
Na de bevrijding vertrok hij per boot naar Israël waar hij, via Tanger en Alexandrië, al in 1946 arriveerde. Hij zette en zet zich nog steeds in voor de Joodse gemeenschap in Nederland en Israël, in het bijzonder voor holocaustoverlevenden en noemt zich ‘activist’.
Het is niet eenvoudig om mijn gevoelens op dit ogenblik te beschrijven. Elk moment zijn er meldingen op mijn mobieltje over raketbeschietingen. Vandaag is het sabbat, de achtste dag van de oorlog. Vier kleinkinderen in het leger in het zuiden en neven en nichten over heel Israël.
Het is ongelofelijk wat wij op onze leeftijd (95+), als Shoah-overlevenden nog moeten meemaken. Afgelopen week waren we naar twee begrafenissen. Het waren kleinkinderen van goede vrienden. Toch houden we de moed erin.
Nazaten doen niet onder voor Avraham
Gisteren is mijn kleindochter (17) met haar vader naar het verre zuiden gereden met twee auto’s. Helemaal volgeladen met allerlei hoogstnoodzakelijke dingen zoals koplampen, slaapzakken, EHBO-artikelen, enz., enz. Dit allemaal op dringend verzoek van een goede vriend van mijn kleinzoon, een kapitein van het commando parachutisten.
Morgen gaan zij dan weer richting Libanese grens om urgente legerspullen af te leveren en dat is voor een andere vriend, die kapitein is van een speciale legereenheid. Alles privé-initiatief van mijn kleindochter en haar vrienden.
Het leven thuis
Ikzelf zit de hele dag thuis en beweeg mij van stoel naar bed met TV en visa versa. Mijn Filipijnse verzorgster is hier bij mij maar wil absoluut niet terug naar de Filippijnen. Triest genoeg is een van haar medebewoonsters van haar flat vermoord. Haar lichaam is nu op vliegveld Ben Gurion Airport en het transport moet wachten tot alle benodigde formaliteiten zijn voldaan. M. wilde haar nog de laatste eer bewijzen en afscheid nemen maar dat kon jammer genoeg niet meer.
Ontregeld leven
Zoals ook jullie weten gaan we sinds jaar en dag elke sabbat-morgen ontbijten in een café aan de boulevard. Vele van mijn Nederlandse vrienden die op bezoek waren in Israël komen dan meestal ook mee voor koffie en ontbijt.
Vandaag moesten we dat natuurlijk allemaal afzeggen maar toch kwamen vanochtend wel twee vriendinnen op koffiebezoek en dat werd plotseling verstoord door groot alarm. De tijd tot het eind van het alarm hebben we in het trappenhuis lijdzaam verder uitgezeten. Die tijd hebben we wel nuttig gemaakt door het nemen van foto’s om onze kinderen en kleinkinderen gerust te stellen en om te laten weten dat we helemaal gezond zijn en ondanks alles hopen en rekenen op een betere toekomst.
Avraham Roet, Ramat Gan, Israël