Open brief aan Raad van Toezicht van Beth Shalom

Open brief aan Beth Shalom

Een ‘open’ gesprek met de voorzitter van de Raad van Toezicht, mevrouw Ella Wijnschenk; toen in oktober 2012.
Nu zichtbaar, de bedroevende gevolgen van stuurloosheid. Naderend onheil voor Beth Shalom, een debacle voor de ouderenzorg.
Een ‘open’ brief over ontbrekende transparantie en openheid maar ook over grote bezorgdheid voor het lot van onze ouderen. Deze kwetsbare groep is ook doelgroep van het VBV.

Schellinkhout, 14-01-2013

Open brief aan Ella Wijnschenk-Oestermans,

Beste Ella,

Enige maanden geleden spraken wij elkaar uitvoerig. Ik had om dit gesprek gevraagd omdat ik van jou als voorzitter van de Raad van Toezicht van Beth Shalom (RvT) persoonlijk openheid wilde krijgen over de gang van zaken bij Beth Shalom. Dat gesprek vond plaats in een uiterst vriendelijke atmosfeer. Achteraf blijkt dat jij niet veel meer losliet dan noodzakelijk is om de spreekwoordelijk ‘dalles’ te dekken.

Als voorzitter van het VBV en bepaald niet onbekend op het gebied van het besturen van maatschappelijk getinte organisaties laat je mij geen andere keus dan te concluderen dat de RvT van Beth Shalom als bestuurlijke organisatie heeft gefaald. Jammer, omdat ik van mening ben dat jij persoonlijk zoveel beter zou kunnen presteren.

Zo’n maand geleden hoorde ik vanuit het joods bestuurlijke circuit dat gedurende het traject vanaf het ontslag van Bloemendal de mening van het VBV aan de juiste kant van de opinievorming zat.

Wij zijn ons bewust van de akelige twittercampagnes opgezet door de paranimfen van Bloemendal. Dit heeft ons echter niet weerhouden ons standpunt publiekelijk duidelijk te maken.

Tijdens onze ontmoeting vroeg ik je naar het waarheidsgehalte over het astronomische bedrag dat Bloemendal als afscheidscadeautje mocht toucheren. Jij vertelde toen dat dit conform het contract was dat was afgesloten bij het aantreden van Bloemendal en dat er aan dat contract niet was te tornen.

Ik vroeg nog of jij de gouden handdruk van 800.000 euro kon bevestigen. Jij deed dit niet maar wel gaf je toe dat het om een heel erg hoog bedrag ging. Kennelijk was dan ook contractueel vastgelegd dat wanbeleid en wanprestatie waren toegestaan!

Afgelopen week werd ik gebeld door het NIW. Het VBV-standpunt werd nog eens duidelijk gemaakt. Dat standpunt is ook jou bekend. Wij zijn van mening dat de zorg voor onze ouderen een precaire zaak is waarvoor wij
grote verantwoordelijkheid dragen. Onze ouderen hebben in de naoorlogse jaren er mede toe bij gedragen dat wij allen zijn geworden tot wat we zijn. Op die ouderen kunnen wij trots zijn en voor die ouderen hebben wij een
verantwoordelijkheid. Die generatie heeft op de puinhopen van de oorlog, nadat zij voor zichzelf de poorten van de hel hadden gesloten, ons grootgebracht.

Ik wil niet moraliseren en dat doe ik niet als ik stel dat er te veel zaken uit
onkunde, onwil en schraperigheid er toe hebben bijgedragen dat Beth Shalom gewoon failliet is.

Ik vroeg je of de leden van de RvT wel eens op de werkvloer kwamen. Dat was niet het geval want zo vertelde je, dat was hun taak niet.

Ik herinner mij je gevraagd te hebben hoe je dan weet wat er op de werkvloer gebeurt. Je zei mij over genoeg informatiekanalen te beschikken. Vanuit menselijk oogpunt totaal onvoldoende als je je bewust bent van de geestelijke broosheid van onze ouderen.

Ook tijdens het gesprek dat wij hadden op het kantoor van Beth Shalom werd er gegoocheld met feiten. Er werd ons verteld door iemand uit het bestuur hoe veel de extra beveiliging kostte. Na wat rondbellen bleek dat de beveiliging die bij de bouw was aangelegd, al jaren is afgeschreven. Creatief boekhouden?

De arrogantie binnen de besturen van het Joods zorgcircuit zorgen ervoor dat de verhoudingen tussen doelgroepen en uitvoerenden uit het oog worden verloren.

Toezichthouders laten vaak als tandeloze tijgers de oren hangen naar de peptalks van de directies. Lastige vragen worden niet gewaardeerd. Maar was het niet juist die kwetsbare doelgroep die mede het bestaan van deze
organisaties rechtvaardigt?

Of is het zo dat diezelfde kwetsbare mensen zorgen dat de bestuurders veilig en wel hun pensioen halen?

Het feit dat Beth Shalom niet meer op eigen benen kan staan is bedroevend. Het rechtvaardigt de vraag hoe het kan dat het verpleegtehuis kampt met een liquiditeitstekort van 700.000 euro terwijl Bloemendal met 800.000 euro vertrekt. Leuk cadeautje voor inmiddels bewezen wanbeleid?

Mogelijk zijn er daarvoor argumenten te vinden maar die zijn niet te begrijpen voor normale mensen.

Het salaris van Colette mag dan ook worden beschouwd als weggegooid geld dat werd onttrokken aan de gelden van de gemeenschap. Immers, de Joodse Invalide is in feite een organisatie met het doel de belangen te behartigen van chronisch zieken en bejaarden.

Als je het financieel zo moeilijk hebt waarom wordt dan voor de duurste oplossing gekozen?

De vraag die aan de RvT moet worden voorgelegd, is dan ook of zij van mening is dat er met deze gelden zo onzorgvuldig mag worden omgegaan en of de lening van 2 miljoen ooit kan worden terug betaald.

De ontwikkelingen van het afgelopen jaar tonen helaas aan dat er van gedegen zorg voor onze ouderen geen sprake is en dat de verantwoordelijkheid voor ons gemeenschapsgeld ver is te zoeken. Dan laat ik het verzorgingskundige aspect en het rapport van de Inspectie Gezondheidszorg nog buiten beschouwing.

Ik beschouw dit als een open brief. Het is erg genoeg dat maatschappelijke discussies onderling worden gevoerd door besturen die middels coöptatie zijn verkozen. Het is duidelijk dat wij van mening zijn dat deze zaken die het belang van ons allen dienen, zitten te springen om de nodige transparantie. Slechts dan kunnen wij verder verschoond blijven van zulke onverkwikkelijkheden.

Hopend op een betere toekomst,

Hartelijke groet,

Flory
Neter